Nasze produkty

Gryka (Fagopyru mesculentum Moench)

Nasiona bogate w wiele substancji odżywczych (białko, skrobia, tłuszcze, witaminy, związki mineralne). Nasiona mają bardzo duże znaczenie gospodarcze: służą do produkcji kasz oraz naturalnie bezglutenowej mąki gryczanej.
Gryka jako źródło cennych flawonoidów o działaniu przeciwzapalnym i przeciwutleniającym znalazła również zastosowanie w przemyśle farmaceutycznym.

Jęczmień (Hordeum vulgare L.)

Występuje głównie w formie jarej i ozimej. Ziarno jęczmienia jest bogate w błonnik, witaminy, minerały i antyoksydanty czyniąc z niego żywność funkcjonalną.
Ziarno jęczmienia jest przeznaczane głównie na paszę, wykorzystywane do produkcji słodu piwowarskiego oraz do produkcji żywności (np. pęczak, kasza, płatki i mąka).

Owies nagi (Avena nuda L.)

Nieoplewione formy owsa łączą w sobie bardzo dobrą wartość pastewną ziarna (najwyższa wśród zbóż zawartość białka i tłuszczu, niska zawartość włókna) z właściwościami fitosanitarnymi. Nasiona owsa bezłuskowego mogą być stosowane w żywieniu wszystkich zwierząt gospodarskich. Owies nagoziarnisty jest również dobrym surowcem do produkcji różnych przetworów spożywczych, ponieważ nie wymaga stosowania zabiegu obłuskiwania, co przyczynia się do uproszczenia procesu technologicznego.

Owies zwyczajny (Avena sativa L.)

Owies i produkty z owsa to źródło związków bioaktywnych (polifenole, kwas fitynowy, fitosterole, beta-glukany, NNKT) o właściwościach przeciwutleniających.
Z owsa produkuje się różnego rodzaju przetwory owsiane w tym płatki, musli, ciastka. Owies zaliczany jest do żywności funkcjonalnej. Ziarno owsa i jego przetwory znajdują szerokie zastosowanie w branży kosmetycznej. Produkty owsiane znajdują także zastosowanie w farmacji jako składniki leków i suplementy diety.

Pszenica orkisz (Triticum aestivum ssp. spelta L.)

Zwyczajowo zwana orkiszem lub szpelcem. Występuje w dwóch formach – ozimej i jarej. Ziarno orkiszu ma duże właściwości zdrowotne. Z dojrzałego ziarna orkiszu produkowane są następujące grupy artykułów spożywczych: odplewione ziarno, ziarno prażone, mąka razowa i biała, otręby, płatki, kasze, makarony, pieczywo i ciastka.

Pszenica samopsza (Triticum monococcum)

To jeden z najwcześniejszych udomowionych gatunków pszenicy. Występuje w formach jarych i ozimych, pochodzi od dzikich pszenic jednoziarnowych dlatego zwana jest też pszenicą jednoziarnową (einkorn). Wysoka zawartość substancji bioaktywnych wpływa na to, by produkty z samopszy określać mianem żywności funkcjonalnej. Produkty z samopszy to m.in.: mąka, otręby, płatki, kasza, makaron czy kawa.

Pszenica płaskurka (Triticum dicoccum)

Gatunek pszenicy, ma po dwa ziarniaki w kłosku (stąd wywodzi się inna jej nazwa: pszenica dwuziarnowa). Płaskurka zawiera bardzo dużo białka i składników mineralnych, które mogą nadać produktom z tego ziarna ciemniejszą barwę.Jest bogata w błonnik. Uprawiana jest głównie jako roślina zbożowa dla ludzi, w mniejszym stopniu jako pasza dla zwierząt. Z jej ziarniaków robi się mąkę, płatki, kaszkę i makarony

Pszenica twarda (Triticum durum Desf.) (Durum)

Jest doskonałym źródłem węglowodanów. W pszenicy durum znajduje się błonnik, witaminy z grupy B, jest źródłem selenu, żelaza i potasu. Z jej ziarniaków wyrabia się mąkę (semolinę), kaszę i przede wszystkim makaron.

Pszenica zwyczajna (Triticum aestivum L.; Triticum vulgare)

Należy do zbóż chlebowych oraz paszowych. Głównym kierunkiem użytkowania ziarna pszenicy jest przerób na mąkę. Wykorzystuje się ją w piekarnictwie, cukiernictwie, w produkcji makaronów oraz wyrobów kulinarnych. Ziarno jest tez wykorzystywane do produkcji kaszy mannej, płatków śniadaniowych, znajduje zastosowanie w produkcji skrobi, słodu browarniczego oraz suchego glutenu.

Proso (Panicum miliaceum L.)

Proso jest zbożem bezglutenowym, w związku z tym może być spożywane przez osoby z celiakią i nietolerancją glutenu. Jest doskonałym źródłem witamin z grupy B, wielonienasyconych kwasów tłuszczowych oraz przeciwutleniaczy. Głównym produktem spożywczym otrzymywanym z ziaren tego zboża jest kasza jaglana.

Pszenżyto (x Triticosecale Wittm. ex A. Camus)

W uprawie występują formy jare i ozime tego gatunku. Ze względu na wysoką zawartość białka może służyć jako pasza dla bydła, trzody chlewnej, owiec i ptactwa. Obecnie są odmiany, których ziarno zawiera białka glutenowe i ich mąkę, także całoziarnową, wykorzystuje się do wypieku chleba. Może służyć do produkcji słodu i bioetanolu

Żyto (Secale cereale L.)

Stanowi bogate źródło węglowodanów nieskrobiowych, zawiera białko i liczne minerały (m.in. potas, wapń, cynk, mangan). Jest też cennym źródłem witamin z grupy B, witaminy E, witaminy PP, łatwo przyswajalnych tłuszczów i błonnika.
Ziarno żyta jest przeznaczane głównie na pasze dla zwierząt, jednak wykorzystuje się je także w przemyśle spożywczym jako surowiec do wyrobu mąki, słodyczy, otrębów, płatków, a nawet alkoholi.

Kukurydza (Zea mays L.)

Kukurydza jest bogatym źródłem antyoksydantów- jest źródłem selenu, witaminy E oraz beta-karotenu.
W uprawie występują odmiany kukurydzy, które są przeznaczone na paszę dla zwierząt, zbożowe (do produkcji mąki i kaszy) oraz kukurydzę cukrową, znaną jako warzywo.

Bobik (Vicia faba L.)

Cenna roślina pastewna. Nasiona bobiku zawierają białko ogólne o wysokiej wartości biologicznej. Śruta bobikowa jest dobrym komponentem wysokobiałkowym do produkcji pasz treściwych.

Groch siewny (Pisum sativum L.)

Groch siewny występuje jako roślina jadalna i pastewna. Nasiona grochu odznaczają się dużą zawartością białka o bardzo korzystnym składzie aminokwasowym (zawierają dużo lizyny). Można go uprawiać na nasiona lub zbierać w postaci zielonki. Groch uprawiany jest jako warzywo i na paszę dla zwierząt. Niedojrzałe nasiona grochu mają barwę zieloną i zbierane są w celu bezpośredniego spożycia i produkcji mrożonek lub konserw.

Łubin biały (Lupinus albus L.)

Jest uprawiany tylko na nasiona. Obecnie w uprawie są odmiany niemal zupełnie pozbawione gorzkich alkaloidów. Jego wysoka wartość białkowa i wartość pokarmowa sprawiają, że jest cennym komponentem pasz treściwych dla wszystkich zwierząt gospodarskich.

Łubin wąskolistny (Lupinus angustifolius L.)

Znany jest również jako łubin niebieski. Roślina ta ma bardzo duże znaczenie gospodarcze, ponieważ wyróżnia się bardzo dużym potencjałem plonowania, a jego nasiona mają sporą zawartość białka oraz tłuszczów. Dlatego też idealnie nadają się do żywienia bydła i trzody chlewnej. Ze względu na niski indeks glikemiczny niskoalkaloidowe odmiany łubinu coraz częściej stosowane są w przemyśle spożywczym.

Łubin żółty (Lupinus luteus L.)

Występuje w kilkunastu odmianach, które różnią się od siebie smakiem nasion. Jest uprawiamy głównie na nasiona lub zieloną masę przeznaczoną na paszę dla zwierząt. Pasza białkowa z łubinu żółtego w postaci nasion, jest najbardziej skoncentrowana, zawiera ponad 40% białka i po ześrutowaniu może być zjadana przez wszystkie zwierzęta gospodarskie.

Wyka kosmata (Vicia villosa Roth)

inaczej zwana wyką piaskową lub ozimą. Ma duże znaczenie gospodarcze. Jest chętnie zjadana przez zwierzęta, zawiera dużo białka. W nasionach znajduje się duża ilość białka – około 30%. Wyka jest rośliną miododajną.

Wyka siewna (Vicia sativa L.)

zwana wyką jarą, jest cenną rośliną pastewną uprawianą głównie na nasiona i zielonkę. Ze względu na wysoką zawartość białka stanowi doskonałe uzupełnienie pasz.

Soczewica: czerwona, zielona, żółta, czarna (Lens culinaris Medik.)

Wyróżnia się wiele odmian soczewicy, m.in. czerwoną, żółtą, brązową, czarną czy zieloną. Charakteryzują się wysoką wartością odżywczą. Z rośliny pozyskuje się nasiona, które są cenione ze względu na zawartość białka, które może być alternatywą dla białka pochodzenia zwierzęcego. Dostarczają licznych witamin (z grupy B), mikro- i makroelementów (fosfor, żelazo, sód, magnez i potas) oraz błonnika. Zielonka, słoma i plew charakteryzują się wysoką wartością paszową – z perspektywy producenta rolnego zajmującego się także hodowlą lub chowem zwierząt może mieć to znaczenie.

Gorczyca biała (Sinapis alba L.)

Gorczyca biała uprawiana jest na nasiona, które następnie wykorzystuje się w przemyśle spożywczym jako składnik musztard, marynat, dressingów, zalew do konserwowania. ma też właściwości terapeutyczne i lecznicze. Najważniejszymi substancjami leczniczymi występującymi w nasionach gorczycy są: olejki lotne, tłuszcze, glikozydy, białka, sole mineralne.

Gorczyca czarna (Brassica nigra L.)

Znana również jako kapusta czarna i kapusta gorczyca. Wykazuje szereg właściwości leczniczych. Nasiona stanowią źródło enzymów, flawonoidów, olejów tłustych, śluzów, białek, glikozydów, w tym synigryny. Gorczyca znalazła zastosowanie zarówno jako popularna przyprawa i składnik marynat, jak i podstawa naparów stosowanych wewnętrznie i zewnętrznie. Wykorzystywana jest przez przemysł farmaceutyczny do wytwarzania specjalnych maści i plastrów o działaniu rozgrzewającym.

Gorczyca sarepska (Brassica juncea)

nazywana także kapustą sitową, kapustą sarepską lub gorczycą sarepską. Nasiona gorczycy sarepskiej zawierają białko i tłuszcz, a największy udział w składzie kwasów tłuszczowych mają kwas erukowy oraz kwas linolowy. Nasiona tej rośliny wykorzystuje się do wyrobu przypraw kuchennych, takich jak musztarda czy pieprz ziołowy. W przetwórstwie mięsnym i warzywnym może być stosowana jako konserwant. W lecznictwie wykorzystywana do wytwarzania plastrów gorczycznych, jej olej bywa przydatny w farmacji, produkcji kosmetyków czy do celów kulinarnych. Jest rośliną miododajną.

Siemie lniane / len oleisty: brązowy, złoty (Linum usitatissimum L.)

dostępne są jego dwie odmiany – brązowa i złota. Substancje o działaniu leczniczym występujące w surowcach lnu to m.in. kwasy organiczne, sole mineralne, fitosterole oraz witamina E. Surowcem leczniczym lnu są nasiona lnu i siemię lniane oraz olej lniany. Coraz większe zastosowanie mają przetwory z nasion lnu, a szczególnie diety z kwasami omega-3 w postaci tłoczonego na zimno wysokolinolenowego oleju siemienia lnianego. Dodatkowo, śruta poekstrakcyjna jest doskonałym dodatkiem wysokobiałkowym do produkcji wartościowych pasz treściwych – szczególnie dla młodych zwierząt.

Lnicznik siewny (Camelina sativa)

zwany również: lnianką, rydzem, lennicą, judrą, rydzykiem, ryżykiem. Występuje w dwóch formach – ozimej i jarej. Roślina oleista – nasiona zawierają około 30% tłuszczu. Olej z lnianki zawiera duże ilości nienasyconych kwasów tłuszczowych, witaminę A, E i witaminy z grupy B, lecytynę oraz wiele cennych mikroelementów. Olej z lnianki ma szerokie zastosowanie w medycynie, w kuchni, w kosmetyce i dermatologii, składnik suplementu diety dla zwierząt oraz źródło energii.

Soja (Glycine max (L.) Merrill)

Roślina ta jest cennym źródłem witamin, minerałów oraz białka,o korzystnym dla człowieka profilu aminokwasów. To właśnie zadecydowało o tym, że po soję i jej przetwory chętnie sięgają weganie i wegetarianie, a także osoby chcące ograniczyć spożycie mięsa. Z nasion tej rośliny wytwarza się m.in. kiełki, fermentowane pasty, sos sojowy, mąkę, płatki, izolowane białko i błonnik, mleko sojowe, tofu, makarony. Soja jest również rośliną oleistą, wytłacza się z niej olej wykorzystywany zarówno w gastronomii, jak również w przemyśle kosmetycznym i budowlanym.

Konopie siewne (Cannabis sativa L.)

Mają też szerokie działanie farmakologiczne. W przemyśle spożywczym wykorzystywany jest olej konopny. Owoce bywają stosowane jako karma dla ptaków. Nasiona są źródłem pełnowartościowych białek.

Słonecznik (Helianthus annuus L.)

Jest uprawiany jako warzywo o jadalnych nasionach. Nasiona słonecznika są bardzo bogatym źródłem mikro i makroelementów, witaminy E oraz aminokwasów. Z nasion otrzymuje się olej słonecznikowy używany jako tłuszcz jadalny, do produkcji margaryny, a także jako tłuszcz techniczny do wytwarzania pokostu, lakierów i mydła. Jest bardzo bogatym źródłem kwasu linolowego. Wytłoki pozostałe po wyciskaniu oleju z nasion są dobrą paszą dla zwierząt.

Rzepak (Brassica napus L. var. napus)

Ze względu na sposób uprawy rozróżniamy rzepak jary i ozimy. Plon z upraw rzepaku to nasiona, zawierające do 50% tłuszczu. Rzepak jest rośliną miododajną i paszową a z jego nasion pozyskuje się tłuszcze kuchenne i paliwo biodiesel. Z nasion pozyskuje się olej rzepakowy, który jest jadalny i wysokoenergetyczny. Olej ten znajduje bardzo liczne zastosowania. Jest szczególnie przydatny (i ceniony) nie tylko przy produkcji żywności, ale również w przemyśle.

Ostropest (Silybum) / Ostropest plamisty (Sylibum marianum L.)

Jest uprawiany przede wszystkim jako roślina lecznicza. Działanie lecznicze tego ziela wynika przede wszystkim z dużej zwartości sylimaryny (mieszanina flawonolignanów) o hepatoproteksyjnych właściwościach na wątrobę, którą uzyskuje się z jego owoców. Zioło to wspiera utrzymanie i metabolizm cholesterolu.

Krokosz (Carthamus tinctorius)

Kokosz jest uprawiany głównie w celu pozyskiwania z niego nasion. Nasiona te mają zastosowanie w medycynie, gdyż obfitują w wielonienasycone kwasy tłuszczowe (głównie kwas linolowy) oraz jednonienasycony kwas oleinowy, a także w znikome ilości kwasu stearynowego. Olej krokoszowy używany jest w kosmetyce. Krokosz jest rośliną, która oddziałuje pozytywnie na pracę całego organizmu. Wzmacnia odporność, pomaga w zwalczaniu przeziębień oraz reguluje pracę wielu układów. Roślinę tę dawniej wykorzystywano w celach kulinarnych oraz tekstylnych.

Kminek zwyczajny (Carum carvi)

znany jest również pod nazwami: kminek lekarski, kmin polny, hanyż czy karolek. Owoce to rozłupnie, które mają korzenny zapach i ostry smak i zawierające w składzie olejek kminkowy. Kminek jest rośliną leczniczą. Roślina najpowszechniej stosowana jako przyprawa. Jej nasiona o charakterystycznym smaku i zapachu dodaje się do pieczywa. Kminek znalazł również zastosowanie w produkcji alkoholi.

Kolendra (Coriandrum L.) / kolendra uprawna (Coriandrum sativum L.)

uprawia się ją głównie ze względu na zielone części rośliny stosowane w kuchni oraz owoce (nasiona). W owocach tych znaleźć można między innymi flawonoidy, fitosterole, kwasy polifenolowe, związki kumarynowe i białkowe oraz węglowodany. Są one również surowcem do produkcji olejku eterycznego mającego szerokie zastosowanie w ziołolecznictwie. Wykorzystywana jako przyprawa czy dodatek do dekoracji ciast i dań.

Esparceta siewna (Onobrychis viciifolia Scop.)

Nazywana jest również sparcetą siewną lub wykolistną. Uprawiana jest jako roślina pastewna na paszę dla bydła, przede wszystkim w postaci zielonki do bezpośredniego spasania, a także do przyorania na nawóz zielony. Pszczelarze doceniają ją jako roślinę miododajną, z której pszczoły produkują jasny miód o bardzo przyjemnym smaku i zapachu, oraz jako roślinę pyłkodajną.

Koniczyna biała (Trifolium repens L.)

Roślina paszowa często uprawiana w mieszankach z trawami. Pasza powstała na jej podstawie jest lekkostrawna i zasobna w białko. Jest rośliną leczniczą a surowcem zielarskim są kwiaty, które są składnikiem mieszanek ziołowych stosowanych przeciwreumatycznie i przeciwartretycznie. Roślina miododajna.

Koniczyna łąkowa (syn. koniczyna czerwona) (Trifolium pratense L.)

inaczej zwana również koniczyną łąkową. Roślina pastewna o dużej zawartości białka i soli mineralnych. Roślina ta wykazuje wiele właściwości prozdrowotnych. W lecznictwie wykorzystuje się głównie jej kwiaty, które to zawierają szereg składników odżywczych. Wśród nich można wyróżnić przede wszystkim witaminy A, B, C, E oraz witaminę P i mkroelementy (potas, wapń, magnez, żelazo, fosfor, chrom, selen, miedź i cynk), fenolokwasy, antocyjany i izoflawonoidy.

Koniczyna perska (Trifolium resupinatum L.)

występuje w formie jarej i ozimej i jest wartościową rośliną pastewną o wysokiej wartości paszowej. Stosowana jest jako uzupełnienie pasz w żywieniu przeżuwaczy, świń i drobiu. Pasza z koniczyny perskiej ma dużą wartość żywieniową, która pod względem udziału składników pokarmowych w suchej masie nie ustępuje lucernie. Zaletą tej koniczyny jest niska zawartość włókna surowego oraz wysoki udział białka ogólnego i strawnego oraz składników mineralnych i karotenu.

Lucerna siewna (Medicago sativa L.)

to roślina pastewna uprawiana jest na zielonkę i nasiona. Powszechnie znana jest jej wartość paszowa. Posiada również szereg cennych właściwości leczniczych. Zarówno nasiona jak i nadziemne części roślin stosowane są w medycynie chińskiej i ajuwedyjskiej. Ze względu na wysokie walory lucerna coraz częściej doceniana jest w kuchni. Nadziemne części lucerny bogate są w beta-karoten, witaminy B, C, D, E i K oraz sole mineralne, takie jak potas, żelazo, wapń, magnez, mangan, krzem i fosfor. Z uwagi na właściwości odżywcze oraz bogaty skład witaminowy i mineralny lucerna może być traktowana jako naturalna multiwitamina.

Lucerna mieszańcowa (Medicago x varia T. Martyn)

Nazywana jest także lucerną pośrednią lub też piaskową. Jest podgatunkiem lucerny siewnej.

Festulolium (x Festulolium Asch. &Graebn.)

Kostrzewa czerwona (Festuca rubra L.)

Kostrzewa łąkowa (Festuca pratensis Huds.)

Kostrzewa trzcinowa (Festuca arundinacea Schreber)

Kupkówka pospolita (Dactylis glomerata L.)

Proso zwyczajne (Panicum miliaceum L.)

Tymotka łąkowa (Phleum pratense L.)

Wiechlina łąkowa (Poa pratensis L.)

Życica mieszańcowa (syn. rajgras oldenburski) (Lolium x hybridum Hausskn.)

Życica trwała (syn. rajgras angielski) (Lolium perenne L.)

Życica wielokwiatowa (syn. rajgras włoski) (Lolium multiflorum Lam.)

Życica wielokwiatowa westerwoldzka (syn. rajgras holenderski) (Lolium multiflorum Lam.)

Facelia błękitna (Phacelia tanacetifolia Benth.)

Rzodkiew oleista (Raphanus sativus L. var. oleiformis Pers)

zwana chińską, jest rośliną jarą. Nasiona zawierają tłuszcze o podobnych właściwościach do oleju rzepakowego, olej jednak nie nadaje się do spożycia ze względu na wysoką zawartość kwasu erukowego i eikozenowego oraz glukozynolanu. Może być jednak wykorzystywany jako surowiec do celów energetycznych. Rzodkiew wykorzystywana jest jako międzyplon, nawóz zielony, pasza oraz jako roślina oleista.Jest rośliną miododajną i owadopylną.